De geschiedenis van Taiwan

Taiwan kent een rijke geschiedenis welke ons ruim 10.000 jaar mee terugneemt in de tijd. De geografische ligging van het eiland heeft veel invloed gehad op de geschiedenis zoals we die nu kennen. Temeer omdat het eiland ver weg lag van de bewoonde wereld, maar ook omdat deze vanaf zee goed te bereiken was voor handelaren. Ook de nabijgelegen landen China en Japan hebben veel invloed gehad op de geschiedenis van Taiwan.

Uit onderzoek is gebleken dat er ruim 10.000 jaar voor de jaartelling al bewoning moet zijn geweest op het eiland. Er zijn namelijk resten gevonden van gebruiksvoorwerpen en kunst, welke afkomstig moeten zijn geweest van diverse culturen. De bevolking bestond uit Taiwanese Aboriginals. Hun leefgebied bevond zich vooral ten westen van Taiwan op de lage vlakten. De Taiwanese Aboriginals konden worden opgedeeld in diverse stammen. De Rukai, Paiwan en de Tsou zijn daar enkele voorbeelden van.

Taiwan had al in deze tijd contact met de omliggende gebieden van het eiland. In het bijzonder met China. Toen Fukien in China omstreeks de 15e eeuw te maken kreeg met een tekort aan voedsel en er hongersnood uitbrak, kwam er steeds meer mensen vanuit deze Chinese provincie naar Taiwan. De Taiwanese aboriginals werden uiteengedreven waardoor er feitelijk gezien twee bevolkingsgroepen ontstonden. Ook hun leefgebieden werden daardoor aangepast. Terwijl één bevolkingsgroep vooral in de bergen leefde, vestigde de andere groep Chinese Aboriginals zich vooral meer centraal op het eiland.

De grond was hier immers veel meer voedingsrijk dan dat dit in de bergen het geval was.
In de eeuwen die volgde werd Taiwan steeds vaker en meer bezocht door Chinezen en zochten ook immigranten uit het noorden van China hun toevlucht op het eiland. Deze bevolkingsgroep werd ook wel de Hakka genoemd. Deze groep nam haar eigen identiteit aan en werden om die reden vervolgd in thuisland China.

Al in de 16e eeuw kreeg Taiwan voor het eerst te maken met Europeanen. Hoewel het de Portugezen waren die het eiland ontdekte, lieten ze een bezetting aan zich voorbijgaan. In de vroege jaren van de 17e eeuw deed de VOC zijn intrede. Zij zagen het eiland als perfecte basis om handel te kunnen drijven met het naastgelegen Japan. Daaropvolgend vond er in 1622 een nederzetting plaats in het zuidwestelijk gelegen Tainan. Het verblijf van de Nederlanders in Taiwan was echter van korte duur. In datzelfde jaar werden ze door Koxinga ontzet. Hij bouwde een koninkrijk in het zuidwesten van het eiland maar overleed in datzelfde jaar.

Zoon Zheng Jing kwam aan de macht. Hij nam in 1676 een aantal kuststeden in. Deze steden in Fujian kwamen een jaar later echter weer in handen van de Mantsjoes. In 1678 probeerde Jing dit nogmaals met ruim 30.000 mankrachten. Quemoy en Xiamen werden voor de duur van 2 jaar succesvol ingenomen. Na de gedwongen ontruiming overleed Jing waarna zijn zoon zich een jaar later moet overgeven aan de heersende Mantsjoes. Daarmee werd het eiland een onderdeel van de Qing-dynastie, welke ook wel de Mantsjoe-dynastie werd genoemd.

De 19e eeuw komt Taiwan behoorlijk onder vuur te liggen. Het eiland kenmerkte zich door geweldsdelicten en wetteloosheid. Dit was te wijten aan de luie houding van de Chinese regering, ten opzichte van het eiland. In 1894 valt Japan Korea binnen. Als gevolg hiervan brak de Eerste Chinees-Japanse Oorlog uit. De ruzie over het Keizerrijk Korea duurde slechts één jaar. Japan werd daarbij als overwinnaar aangewezen waardoor het Verdrag van Shimonoseki inging. Dat betekende dat China het eiland Taiwan aan Japan moest geven. Japan heeft gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog de scepter gezwaaid over het eiland.

Door het vredesverdrag tussen China en Japan komt Taiwan in 1948 in Chinese handen. De Japanse invloeden hadden Taiwan een goede economie opgeleverd. Echt blij met de overname waren de Taiwanezen dan ook niet. Er ontstonden rellen toen de eigenaresse van een tabakszaak werd geliquideerd omdat zij zich tegen het Chinese regime verzette. Ruim 20.000 burgers vonden de dood in de onrust die na dit geval uitbrak. Chinese nationalisten vonden na de Chinese Burgeroorlog in 1949 hun toevlucht in Taiwan. Ze eisten het gezag over de Republiek China op met als doel Taiwan en China één te laten worden. De missie was echter niet succesvol.

In 1950 bracht de Verenigde Staten haar vloten onder in de Straat van Taiwan. Ook de Amerikaanse oorlogsvliegtuigen namen hun plaats in op het eiland. Amerika had hiermee een goede uitvalsbasis in handen, waardoor ze Azië zouden kunnen verkennen. Door handel te drijven met Taiwanese producten, zorgden de Verenigde Staten ervoor dat de economie weer aantrok. Amerika doneerde in 15 jaar tijd zelfs 1,5 miljard dollar aan Taiwan. De wegen en de infrastructuur konden hiermee verbeterd worden.

Aan het einde van de jaren ‘80 kreeg Taiwan een onafhankelijke status. Het werd na een complexe wetswijziging een zelfstandig land. Onder toeziend oog van Lee Teng Hui wordt het eiland een democratie. Tijdens de verkiezingen in 2000, wordt Chen Shui Bian als opvolger gekozen. Deze mensenrechtenadvocaat zou het eiland nog meer onafhankelijk maken dan het al was. 8 jaar later kreeg wederom de Kwomintang het voor het zeggen in Taiwan. President Ma Ying Jeou werd 4 jaar later nogmaals herkozen. Mede door zijn belofte om toenadering te zoeken met China. In 2016 zette Taiwan zijn onafhankelijkheid voort door te kiezen voor DPP leider Tsai Ing Wen.

Tegenwoordig is Taiwan een geliefd eiland onder vakantiegangers en liefhebbers van cultuurhistorie. Je kunt er tevens genieten van prachtige stranden, culinaire hoogstandjes en natuurlijk de vriendelijke bevolking. Door de meest uiteenlopende en bijzondere tempels, heeft Taiwan ook op religieus gebied veel te bieden.